Ons begin van de route Langs Oude Wegen bij Dun-sur-Meuse.

Op zaterdag 25 mei vanuit Schaft naar Belgie over een oud spoorwegtraject dat deels fietssnelweg is geworden. Door de Limburgse Kempen richting Hasselt over soms luxe fietspaden. Via knooppunten één rechte weg. Voorbij Hasselt naar het zuidoosten richting Tihange tussen boomgaarden met allerlei soorten fruit. Heuvelachtig terrein. Even onze regencape gebruikt maar daarna werd het beter weer met zo'n 19 graden.

Zoeken naar ons hotel door allerlei omleidingen,waar zelfs google maps geen raad wist.

Uiteindelijk 115 km gefietst en we hadden 103 gepland.

Vandaag 30 mei, Hemelvaartsdag, zijn we al vrij snel in Chalon-en-Champagne.

In de Baseliek was een mis bezig en daarom eerst maar even de stad in. De eerste echte grote stad op onze route. Erg rustig vanwege Hemelvaart. Vakwerkhuizen hadden we daar niet verwacht. Naast de Basiliek is er nog een Kathedraal en vlakbij nog een grote kerk. De kathedraal is een mooi en indrukwekkend gebouw. 

Toen de mis voorbij was konden we beter in de kerk en naar het infocentrum. In de kerk zijn zeker vier kleinere altaren naast het grote altaar. Ook de biechtstoelen waren nog intact.

De gebrandschilderde ramen geven deels de geschiedenis van Chalon weer en natuurlijk de kruisweg van Jesus.

Natuurlijk pasta met gehakt, groente en saus. Wijntje erbij van de gastvrouw en zo was ons eerste eigen diner een succes.

Bijna waren we hier gisteren niet gebleven. Eigenlijk zag het er niet best uit. Maar het volgende adres was ruim 25 km verder en onzeker.

Net op tijd kwam een vriendin bij de eigenaresse en er was een kamer beschikbaar. Daarna werd het buitentoilet en de buitendouche schoongemaakt en wat gerepareerd met de Franse slag, maar voldoende voor ons. Aardige mensen die zelf op bedevaart naar Portugal gingen naar Fatima.

Wij dus blij met een korte dag van ongeveer 35 km.

De kathedraal St. Pière van Troyes.

Verderop in Ervy zagen we een ronde oude markthal, prachtig en tegenwoordig in gebruik door de vvv.

Na Evry kregen we nog een aantal flinke klimmen voor de kiezen in een landschap dat langzaam veranderde van graanvelden naar druivenvelden. De streek van de Chablis en de Bourgogne.

Ook hier pronken ze graag met de jacobsschelpen.

Hierboven een foto van Auxerre.

Eindelijk na een lange afdaling kwamen we in Auxerre. Koffie en thee en net als op de camping met een studente ook hier een jonge barman  die met ons  Engels wilde praten. Daarna werden door hem onze bidons met ijskoud water gevuld en ook nog met ijs erin en tijdelijk door hem bewaard in de koeling. Heerlijk lekker Water.

Auxerre is een grotere stad met een grote kathedraal. De rivier de L'Yonne is hier goed te zien en loopt dwars door de stad.

Na Auxerre lonkte het jaagpad van het Canal du Nivernais. Eigenlijk langs de L'Yonne en bedoeld als aanvoerroute voor Parijs.

Het jaagpad is een mooi fietspad geworden.

In Accolay zijn we op de Camping Municipal en dat is een Jacobscamping met caravans. Zo`n caravan was te gebruiken door pelgrims. Wij hebben onze tent opgezet. 

Ook was hier een stempel voor onze pelgrimspas te verkrijgen. Een mooie fietsdag met zo'n 75 km.

Onze buren hadden pizza besteld en gegeten. Wij kregen nog driekwart pizza als ons voorgerecht. Later op de avond nog bij de buren op de koffie en de thee.

Maandag 3 juni is ons eerste doel Vézelay. Het eerste deel ging nog over het jaagpad van het Canal du Nivernais. Onderweg zagen we rotsmassa's waar veel geoefend werd door alpinisten.

Vanaf  Chatel -Censoir moest er weer serieus geklommen worden. Om ongeveer 13.00 uur waren we in Vezelay. Bij de kathedraal was het pelgrimshuis, maar pas vanaf twee uur kon men daar weer terecht om een stempel te halen.

Wij hebben ondertussen wat gegeten en gedronken en de eerste kersen gekocht. Daarna teruggelopen en met een goed gesprek over de fietstocht ontvingen wij de stempels. Er was veel belangstelling voor ons routeboekje. En natuurlijk kregen we adviezen voor het vervolg van de tocht.

Hieronder een foto van Vézelay.

De kerk in Nevers met het graf was niet groot en de tombe toonde een klein frêle meisje dat gebalsemd was en de handen en het gezicht waren met was behandeld. Bernadette lag in haar nonnenpij.

Ook hier hebben we een stempel ontvangen.

Rond half zes waren we in Nevers op de camping aan de Loire. Even de brug over en uitrusten maar weer. Het was een mooie dag met heel wat klimwerk.  Zo'n 70 km vandaag. Volgens de hostess van de auberge redelijk plat. Voor Fransen dan.

De 38 km van vandaag leken er veel meer.

Onze Nederlandse buren op de camping kregen net als wij het aanbod van de glamping. Ook zij zijn onderweg naar Santiago.

Opnieuw een ervaring die past in het beeld van het onthaal van caminogangers.

Zicht op het oude centrum.

De oude spoortunnel.

In de kerk in Donzenac

Turenne uit de verte en Turenne dichterbij.

Rocamadour is een belangrijk Europees bedevaartsoord, tevens bezocht door veel Santiagopelgrims. Nederlandse bisschoppen stuurden vroeger boetelingen als alternatieve straf naar Rocamadour. Als bewijs kregen ze een medaille mee, de z.g. Sportelle. Nu is op die plaats een stempel te halen voor pelgrims. St. Amadour was een kluizenaar die daar in de 11 eeuw gewoond heeft en begraven is.

Later werd de Zwarte Madonne vermeld die in de kapel van Rocamadour staat.

Hiernaast een van de vier stadspoorten in de hoofdstraat van Rocamadour. Deze straat deed verder nogal toeristisch aan.

Na Rocamadour ging de route verder richting Labastide-Murat dat op een kalsteenplateau ligt. Tot hier veel klimwerk. Nu de beloning.

In de flow van de afdaling langs de Vers naar het dal van de Lot kwamen we eerst nog in een breed dal met de Vers als klein stroompje / beekje en langzaam werd het dal smaller met steilere wanden en de Vers die breder en wat wilder werd. Uiteindelijk werd het dal weer wat breder om op de hoofdweg weer wat breder te worden. En alsmaar dalen naar de plaats Vers. Daar hadden we een kamer besproken via de vvv van Labastide.

Op het adres bleek dat wij alleen onze slaapzak naar boven mochten meenemen en de rest inclusief onze fietsen in een soort hok beneden moesten laten vanwege hygiëne. Ook zouden we onze kleding daar moeten laten. Voor ons geen optie, kortom naar de camping in dezelfde plaats.

De camping ligt aan de rivier de Lot waar de Vers in uitmondt.

Cahors verlieten we over een zeer oude brug. Voetgangers en fietsers konden over deze brug. We reden over grote kiezelstenen. En de brug had drie torens en over het water meerdere bogen.

In Lectoure via het VVV een Chambre d'Hote gevonden, omdat het weer was gaan regenen en de camping dus geen optie was. Alles moest weer even droog. Ook hier een stempel in onze pas ontvangen. Vandaag was een stuk minder warm dan gisteren en hebben we 82 km gereden.

In Lectoure werden we nog belaagd door een vrouw van een pelgrimsonderdak. Wij stonden al bij het Bureau voor Toerisme en zij bood onderdak aan. De beheerder vertelde dat er geen privacy was en veel mensen in een ruimte. Hij wist een betere plek. Dat vonden wij ook. We hebben een goede nacht gehad en onze spullen waren weer helemaal droog. 

Ineens kom je een oude brug of dijk met bogen tegen die als een soort stuw gebouwd lijkt te zijn. Ergens midden in het buitengebied richting Montesquiou.

Daar zochten we ook een camping. En kwamen we een tegenligger tegen die terug fietste vanuit Santiago. Ook hij zocht een camping, maar hij had deze gemist. Dus samen op weg naar de camping. Na 3 km bleek de camping gesloten en op onze route lag nog een camping. De tegenligger ging toch terug naar zijn route. Dus afscheid genomen "Bon Camino" en wij naar onze camping in Pouleybon. Deze plaats lag in de vroege middeleeuwen op een belangrijke en drukke route van Compostela. Grote groepen trokken hier langs. Nu staat er nog een kerk en een stadspoort. Verder is het een gehucht. Al met al toch weer 72 km vandaag.

Vandaag geen stempels ontvangen.

We krijgen al zicht op de Pyreneeën.

Maandag 17 juni 2019

Op naar Lourdes. Je denkt dan Pyreneeën en bergen. Wij reden door de vlakte naar Lourdes met op het laatst een paar klimmetjes. Onderweg voortdurend uitzicht op de bergen. Ook passeerden we een paar meren en stuwdammen. Koffie en thee was niet te krijgen op maandag, daarom zelf maar thee en koffie gemaakt.

Tijdens de pauze voor de derde keer een koppel uit Nederland ontmoet, ook zij zijn op weg naar Santiago. Even bijpraten dus en weer verder.

Even na vieren waren we in Lourdes en we hebben daar de avond meegemaakt.

Dinsdag 18 juni 2019.

Eerst nog terug van de camping naar Lourdes om een stempel te halen in onze pas. Gisteravond was het bureau gesloten.

Vervolgens op weg richting Oloron-Ste.Marie vanuit Lourdes. Na een klim misten wij een afslag en klommen we dus veel te veel. Toch terug om de route weer op te pakken en deze ging door een prachtig bosgebied, maar de weg zelf was slecht. Meer geschikt voor wandelaars.

De weg was wederom verder vrij vlak op z'n Frans en na nog een gemiste afslag gingen we deels over de hoofdweg naar Nay. Vanaf Nay was het weer op en neer begeleid door het geluid van de klokken van de schapen. Eerst dachten we aan een soort waterorgel, maar later zagen we de schapen. Eigenlijk een prachtig geluid zo op het platteland. Schapen met bellen, niet eerder gezien.

Veel boeren bieden hier ook hun eigen producten van de boerderij aan. 

Zo kwamen wij na enig zoeken bij een geitenboer op de camping in Buzy. Daarnaast had hij veel bessen- en bramenstruiken. Van het zachte fruit wordt dan jam e.d. gemaakt en verkocht. Pinnen kon men daar niet. 

We waren laat omdat we eerst in Lourdes nog een stempel hadden gehaald. En het was prachtig weer om op de camping te koken. Vandaag ongeveer 67 km.

Morgen rest ons nog 16 km naar de Col du Somport en dus Spanje. Daarom zijn we nu gestopt en kunnen we morgen de 7, 8 en 9 % klimmetjes beginnen tot de top.

Vandaag weer iets van 65 km. Een mooie route door het dal omhoog. Zowel in Oloron als in Urdos hebben we stempels ontvangen. 

Donderdag 20 juni 2019.

Onweer in de nacht en toen we opstonden was het gelukkig droog. Veel laaghangende bewolking. Een klim van 15 km in drie fases en percentages van 7, 8 en 9 % is een flinke inspanning.

Ik heb er ruim drie uur over gedaan met stoppen en foto`s maken en Dick heeft 50 minuten boven op mij moeten wachten. Maar het was de moeite waard. Door het dal omhoog tussen de bomen en de rotsen, veel kleine watervallen, soms een stuwmeer en de weg van breed naar smal en dan weer breed en heel smal, met aan deze Franse kant weinig rustpunten. Daarna mochten wij de tunnel niet in en moesten wij de oude weg volgen. Er zijn in deze streek veel protesten omdat er plannen zijn van de RN weg een E- weg te maken. Overal langs de weg zagen we protestborden. Erg druk was het niet en meer vrachtverkeer dan personenauto's.

De oude weg ging na de bossen langs weiden en kalere stukken, later kwamen de bomen weer terug .Hoe hoger we kwamen hoe meer we in de mist reden en het zicht minder werd. Jammer geen vergezichten. Ook werd het kouder. Gelukkig geen regen gehad, want dan zou de klim heel vervelend zijn geweest. Van 770 meter naar ruim 1600 meter ging het vandaag. Alleen maar omhoog dus. Boven in de herberg een stempel ontvangen en bijgekomen met koffie, thee en koek. Samen met een wandelaar een foto gemaakt.

De afdaling naar Jacca ging met snelheden van heel even boven de zestig, maar we knepen toch maar onze remmen in. 

We besloten in Jacca te blijven en een beetje in de stad te lopen en fietsen. De camping zit op 2 km van het centrum. Bij een oud verdedigingswerk zagen we een gerestaureerde ophaalbrug met kettingen aangedreven door handwerk van soldaten.

Vrijdag 21 juni 2019.

Jacca was als stad best een verrassing en we hadden al kennis gemaakt met de Rio Aragón, een rivier die zijn weg zoekt door het dal naar Yesa waar een stuwdam hem tegenhoudt.

Onze tocht ging daar vandaag heen. Een nacht met veel onweer en zware regenval zorgde er voor dat we  's morgens totaal nat waren zowel in als buiten de tent. Voor we weg gingen wachtten we toch even de buien af. 

We reden de N240 gedurende vele kilometers. Gelukkig was het niet druk en op twee trajecten ging het verkeer naar de net aangelegde snelweg zodat er een vrijwel lege weg was. Uniek voor een N-weg. Verder was de weg vrij vlak en schoten we goed op. De eerste plaats die opviel was Berdún op de top van een heuvel. Daar omheen een mooi landschap van heuvels met slijtageplekken van watergeulen en erosie. Voor de verdediging van de stad heel gunstig. Het leek net of er happen uit het landschap waren genomen en er zwarte bergjes overbleven. Later bleek dit een soort leisteen of zwarte gravel. Ik dacht eigenlijk aan de aanleg van een golfbaan. Leek me mooi.

In Navarra op de camping van Sangüesa herinnerde een maquette aan de doorkomst van de Vuelta met Michael Indurain als winnaar van de Tour de France uit Navarra. Trots, trots, trots zijn die mensen. 🌈🚵. Graag een stempeltje. En dat voor 75 km vandaag.

Al onze spullen weer helemaal droog en nu echt mooi weer. Weg die regen, hebben we genoeg gehad.

Morgen richting Pamplona.

Zaterdag 22 juni 2019.

We werden gewekt door de bellen van de schapen die naar de wei werden gebracht. Een vrolijk gerinkel waarvan je je eerst afvraagt wat het is. Het komt als het ware uit de verte.

En verderop kwamen we bij het plaatsje Indurain.

Alvorens we daar waren, moesten we eerst naar de fietsenmaker. Boutje verloren en een voortas hing los. Te gevaarlijk.

Vanuit Sangüesa kwamen we op een oud spoortraject en via tunnels in een kloof. Een prachtig gezicht. Smal en toch groots met de rivier de Rio Irati. In de tunnel was het even pikdonker en hoorden we wandelaars praten zodat we lopend onze weg konden vinden.

We blijven uitzicht houden op het wijde dal van de Rio Irati. Glooiende heuvels en veel akkerbouw. Lijkt hier in dit gebied veel meer graan dan in Frankrijk. En al rijp om te oogsten. In het dal ging het steeds weer naar heuveltoppen en weer omlaag. Niet al te moeilijk en altijd een mooi uitzicht. Vaak langs dorpjes, soms er doorheen of omheen. Weinig te krijgen in die stille dorpjes.

En dan weer langs geurende en bloeiende bremstruiken in de bermen van de wegen. Heerlijk.

Onze route ging onder Pamplona door naar Puente la Reina. Links en rechts zagen we ook wijngaarden. De Navarra wijnen. Toen we in het plaatsje kwamen zagen we een slecht onderhouden poorttoren met ooievaarsnest en beplanting op de toren. Puente la Reina is een plaats waar veel routes samenkomen dat was te merken. Met name wandelaars kwamen we tegen en er zijn twee Auberges voor Caminogangers. Wij kozen voor de tweede omdat daar een camping bij was. Het stadje gingen we weer uit via de andere toren en een historische brug. Vanuit het stadje moesten we steil omhoog een grindpad op. We moesten elkaar helpen de fiets boven te krijgen. En voor het eerst hebben we in de Auberge meegegeten met een aantal andere reizigers. Ook de Nederlander met elektrische fiets en 8 versnellingen zagen we daar weer aan tafel. Dagkeuzemenu inclusief drankje voor 10 euro. Dit is een grote auberge met veel verschillende reizigers. O.a. Amerikanen, Zweden, Australiërs, Japanners en alle leeftijden door elkaar. Sommigen maken zelf eten en nemen van alles mee. Er is een grote eetzaal en wifi-ruimte waar wij ook gebruik van maken. Dit leek meer op een hostel voor overnachtingen. Iets commerciëler opgezet en toch een mooie plek met een vrij gevoel. Over het algemeen aardige leiding.

Vandaag ongeveer 70 km gedaan. Nog zo'n 750 km naar Santiago. There we go, there we come.

Om uit Logrono te komen was nog een heel gedoe. Deels werd gebruik gemaakt van de wandelroute en moesten wij soms in slalom langs de wandelaars. Voor maandagmorgen waren wij verbaasd dat er zo veel mensen liepen. De fietsroute loopt net iets anders en goed bedoeld kregen wij allerlei opmerkingen hoe we zouden moeten rijden. Dat ging dus niet helemaal goed. Op zeker moment reden we dwars door een wijngaard en de boer hielp om ons weer op het goede pad te komen. We zitten nog in de Rioja streek en zien veel Bodegas en Cooperaties voor kleine wijnboeren. Na een stevige klim konden we Logrono verlaten en lieten we ook het stuwmeer achter ons.

Burgos was de vroegere hoofdstad van het koninkrijk Castilië. Dat wordt nu in adem genoemd met Leon. Echt het bezichtigen waard.

Op zoek naar een overnachtingsplek kwamen we in Estépar in El Pelligrino. Zeg maar een heel simpel hostel, kleine kamer, geen wifi, meer een oud chauffeurscafé, wel schoon.

De Tierra de Campos kenmerkt zich door lange saaie wegen op een hoogvlakte met enorm veel graanvelden en zeer beperkte beschutting. De vele wandelaars moeten het hier erg zwaar hebben. Waarschijnlijk zijn er daarom in vrijwel alle plaatsjes herbergen om te slapen en te eten. Overal is een dagmenu te krijgen. Wij hebben dat ook al gedaan.

Frankrijk heeft een graanschuur. Wij vermoeden dat deze hier nog groter is.

Woensdag 26 juni 2019.

Vanuit Estépar krijgen we eerst een korte klim en daarna een prachtige weg met veel bomen door een dal, anders dan de Tierra dus, naar San Anton. De bogen van deze abdij staan er nog en het hospital is nu een auberge. Rommelig en slecht onderhouden. Verder op weg hield een auto ons aan voor een stempel en daarna donatieve voor iets van Compostela. 

De route gaat verder richting Leon. Tot ver vooruit zien we de einder en lange wegen. De wind speelde niet mee, maar tegen en mooie blauwe luchten geven een goed gevoel en de kerktorens zie je al van ver. We passeren de provinciegrens van Palencia. Regenwater wordt opgevangen en via het Canal de Castille omgeleid voor irrigatie. We komen veel irrigatiegreppels tegen. Je verwacht daar geen water.

Vandaag een vrij vlak traject dat eindigt op de camping van Carrión de los Condes.

Donderdag 27 juni 2019.

Carrión de los Condes hield ons even op, want we kregen gisteren een verkeerde gastank. De winkel ging pas om 10 uur open.

Op de foto weer ooievaars die zich nestelen op een kerktoren. Verderop een beeld van een pelgrim midden in de stad.

De route gaat over de N 120. Er ligt een nieuwe snelweg, dus alle ruimte op deze weg. In straf tempo omdat we op hoogte bleven en de wind nu wel meewerkte ging het richting Sahagún. Onderweg nog een keer gestopt bij een auberge en een stempel gehaald. Verder een saaie weg en graan dat op een enkele perceel werd geoogst.  Naast de N120 loopt een pelgrimspad met grind. Omdat je dan deels in de schaduw fietst, heb ik dat een stuk gedaan. Gaat natuurlijk veel langzamer. Voor de zon moesten we wel bescherming hebben. Overigens liep dat pad kilometers door en zagen we vandaag ook weer veel wandelaars. De bomen op het pad waren nog niet volgroeid, maar voor de toekomst zal dit pad schaduwrijk worden. Op deze vlakte is dat ook wel belangrijk. De temperatuur liep hoog op. Gelukkig was er de wind voor een beetje koeling op de fiets op deze hoogvlakte. Beddingen staan meestal droog en dan opeens veel water dat met hoge snelheid door zo'n greppel stroomt. Later zie je dan een vrij groot irrigatiekanaal.

In Sahagún  wederom een auberge en veel oude panden. Ook hier weer ooievaars op de poort.

Na Sahagún beginnen we aan het traject naar Leon dat op 70 km ligt. Onze stop wordt Mansilla met veel kamers in de aan bieding. Campings zijn er niet in de buurt. En vanavond maar aangeschoven voor het dagmenu. We hebben een koele kamer met prima internet zoals nu blijkt. Ik kan alles weer een beetje bijwerken. Volgens de kaart vandaag 74 km en volgens onze teller 84.

Vrijdag 28 juni 2019.

Vandaag, onze trouwdag ( ik ben even niet thuis), gaan we op weg naar Leon. Onderweg naar Leon gaat het vlot over een vrij vlakke route. We zien in dit gebied nog oude met leem afgewerkte huisjes en hutten naast een supermoderne spoorlijn naar de stad. Leon oogt als een schone stad. Om kwart over tien zijn we in de stad en het is al behoorlijk druk. Bij binnenkomst word je verwelkomd door een fontein en daarna ben je snel via een drukke straat in het oude gedeelte met een winkelstraat. Een beeld van koningin Urraca I De Leon siert het begin. De kathedraal zit in de lappenmaand en is toegankelijk voor het museum. Portaal en kerkdeuren zijn weer uitbundig versierd. Verder veel oude gebouwen poorten en pleinen. Ook grote delen van de stadsmuur zijn nog goed te zien.

De stad fietsen we uit over een enorm groot plein Plaza San Marcos met een prachtig gebouw met veel sierwerk en via de oude pelgrimsbrug, nu voetbrug, over de Rio Bernesga. Eigenlijk waren we blij dat we uit de drukke stad waren en weer over rustige wegen reden naar Hospital de Órbigo.

Onderweg even de draad kwijt door de aanwijzing" van een koffiegelegenheid en toren schuin naar links Calle en daarna links Camino Leon" . Dat ging dus niet goed. Veel gezoek, maar we zagen zeven aarden gewelven met een pijpje en een ingang. Waarvoor dat diende was niet duidelijk.

Een oude van oorsprong Romeinse brug met 18 stenen bogen zien we in Hospital de Orbigo. De Rio Orbigo kan enorm breed worden in de lente en daarom is de brug vele malen hersteld. De geschiedenis van de brug lees je op het midden van de brug bij een gedenkteken.

In veel plaatsen met een rivier zie je dat er in de rivier gezwommen wordt. 

Wij gaan na Ponferrada door naar Villafranca. Ooit kwamen hier de Fransen en bouwden de stad weer op. Op de achtergrond zagen we de bergen van Cebreiro al waar we morgen over gaan. In Villafranca is de prachtige Santiagokerk. Onder de "Poort van vergeving" was voor degene die niet verder konden gaan wegens zwakte of ziekte een aflaat te verdienen als compensatie voor het laatste stuk. Er zijn daar dan ook veel pelgrimsgraven.

Met de klimmen en ook nog het laatste stukje naar Villafranca was het vandaag een flinke fietsdag. Met de nodige pauzes komen we daar goed doorheen. Met 77 km een mooie en minder saaie dag. Slapen doen we in een Hostel met airco! De was wordt voor ons gedaan. En er is weer een pelgrimsmenu.

Nog 203 km naar Santiago.

Zondag 30 juni 2019.

De tweede dag met klimmen over een bergrug. De Cebreiro moest beklommen worden. Een 30 km lange klim met een laatste deel dat zeer pittig is. Steeds denk je dat je er bent en dan toch weer vals plat omhoog. Daarbij steeds steilere stukjes. Mist in het dal en later bij de 12 km lange afdaling gaan we echt door de mist heel snel naar beneden. Het werd dan ook kouder. Steeds fietsen we in het dal van de Rio Valcarce die we vele malen kruisen. Vaak boven ons de nieuwe snelweg die met zeer hoge pilaren vanuit het dal wordt ondersteund en heel hoge viaducten geeft. Onze weg is daardoor wederom vrij rustig. Zij het dat er zeer veel wandelaars zijn en soms grote groepen van wel 40 personen. Soms jongeren met slaapmatje en begeleiders, soms ouderen zonder al te veel bagage. Taxi's doen hier ook hun werk voor de geblesseerde lopers en degene die de trajecten willen bekorten. Daarnaast zie je busjes die bagage vervoeren voor de lopers. Ook in ons laatste hostel zaten drie lopers die zeer vroeg in de ochtend al vertrokken en hun bagage achterlieten.

De laatste 200 km wordt verwacht dat tweemaal per dag een stempel wordt gehaald voor de controle.  Vandaar dat dit laatste traject zo druk is waarschijnlijk. Met fietsers valt het eigenlijk wel mee.

Morgen gaan we onze kampeerspullen met de post naar Nederland sturen. De kathedraal staat in de steigers en is binnen wel te bezoeken omdat het een museum is. Een mis voor pelgrims wordt in een andere kerk gehouden.

We gaan nog een kaarsje opsteken in dezelfde kerk, Sta. Maria de Camino.

Vrijdag 5 juli 2019.

De onweersbuien van de avond en de nacht bleken in de ochtend voor mist te zorgen. Een frisse start dus met veel klimwerk vandaag. Eigenlijk evenzwaar als de oversteek in de Pyreneeën. In de loop van de morgen kwam de zon al door. Geen hete dag vandaag en een mooie route. Zowel de klimmen als de afdalingen waren erg mooi. Kleine gehuchten en bijna alleen op de wegen. Prachtige vergezichten weinig voorzieningen in de dorpjes. 

Zondag 7 juli 2019.

Om half negen op de fiets en direct weer omhoog (van 825m.) de smalle kloof in naar Alto del Campo op 1078 meter. Dit bleek een barbequeplaats te zijn. Een moedeloos begin in een vrij afgelegen gebied. We vroegen ons af wanneer dit anders zou worden.

In een van de kleine plaatsjes, Cerredo, was gelukkig een kruidenier. Ging echter pas om 11.00 uur open. Maar de man met de sleutel was nog onderweg. Veel gekeuvel daar met de lokale bewoners die daarover natuurlijk hun mening hadden.

De afdaling naar Villablino betekent het einde van het dal van de Rio Ibias en van haar zijdallen. In Villablino was het centrum van de mijnbouw.

Na Villablino gaan we verder omhoog langs de Rio Sil naar de pas van de Piedrafita de Babia (1270 m.) Daarna gaan we geleidelijk dalen in het dal van de Rio Luna. Het dal wordt steeds breder en om ons heen zien we op grotere afstand de heuvels en bergen.

We gaan de provincie Asturië uit en komen in Castille en Leon. De wegnummers veranderen daardoor ook.

Om een flinke berg te ontwijken bij Aralla de Luna volgen we de route verder langs het stuwmeer naar het zuiden in de richting van La Magdalena en La Robla.

Vandaag zijn we gestopt in La Vecilla de Curueño. Beide adressen niet meer in trek voor overnachting. Dus 10 km verder naar Boñar in een Hostal. Vandaag met wat verkeerd rijden en zoeken 85 km.

Dinsdag 9 juli 2019.

Een niet al te lange dag vandaag en een mooie route. We rijden nog steeds op de camino en volgen bij benadering de route die bij de Romeinen in gebruik was, maar vanaf de bronstijd met dolmen in de overlevering bekend stond als de sterrenbaan. Compostela is daarvan afgeleid. De mensen liepen onder een hemel van sterren. De heuvel waarin het graf van St. Jacob werd gevonden, was 's nachts op bijzondere wijze door sterren verlicht. Zo ontstond de naam Compostela, afgeleid van Campus Stellae (= veld van sterren). De route er naar toe van de Romeinen heette daarom de Sterrenweg.

Wij zien onderweg de tekens van de camino en vandaag heb ik ook nog een stempel gehaald. De laatste stempel komt in Aguilar de Campoo waar wij op de bus stappen.

In deze streek veel oude getuigen van de mijnbouw. Aan de heuvels en bergen te zien, zit er hier en daar best waardevol materiaal in de grond.

Zoals gezegd zijn we Castilië en Leon. De naam Castilië is vaak op borden weggestreept. Leon was ooit de koningsstad van Castilië. Waarom deze acties er zijn is niet duidelijk.

Vandaag dus een mooie route met Dick in zijn karakteristieke houding op de fiets in een mooi landschap. We stoppen in Puente Almuhey met ongeveer 40 km op de teller.

Boven de markt in Aguilar en onder onze pelgrimspas vol met stempels.